‘Piano’ tikken waar ‘pyjama’ bedoeld is

Als ik laat doorwerk (wat ik nogal eens doe, maar daar gaat verandering in komen: onlangs nam ik een technische en taalkundige back-up aan die niet helemaal toevallig een in correct Engels schrijvende blogger is, en de crisis zal de rest doen), willen mijn gedachten wel eens minder geordend zijn. Of ik dan vertaal, redigeer of een zakelijk mailtje schrijf: er verschijnen opeens piano’s in mijn typwerk.

Spellingcheckers pikken zulke piano’s er niet uit natuurlijk. Maar dat geeft niet, het blijven freak incidents, en meestal heb ik nog de tegenwoordigheid van geest om te beseffen dat ik niet meer lekker draai. Ook d’s en dt’s, niet herkend door de spellchecker (misschien wel door de grammaticachecker, maar die keurt zoveel van mij af dat ik hem zelden gebruik), zijn meestal geen probleem.

Homoniemen ziet de spellchecker uiteraard ook niet, maar ik kan me niet echt voorstellen dat mensen daar fouten mee maken. Een mooie leek de noch/nog-verwisseling in de grafstenenklassieker

Ik zal de halmen niet meer zien
nog binden ooit de volle schoven
maar doe mij in de oogst geloven
waarvoor ik dien

Ik denk alleen niet dat de broer van Pim Fortuyn, die de spellchecker de schuld gaf, het verschil niet begreep. Wel dat hij het gedicht niet begreep.

Het “nog” in Nog is Polen niet verloren, de merkwaardige titel van het Poolse volkslied dat we in die mooie tijden van Lech (al hadden we dan een voorkeur voor Vac, maar het was een embarrassment of riches) zo vaak mochten horen, is toevallig weer geen typ-, noch een begripsfout. Het origineel luidt immers: Jeszcze Polska nie zginęła. En dat typ je niet zonder spieken over!