De muzikale smaak van Vladimir Nabokov

- Ik had deze dialoog willen beginnen met een welgemeend "Wie niet van trivia houdt moet als de f*** doorklikken."
- Maar je werd toch weer even filosofisch, en vroeg je af wat nu eigenlijk triviaal is.
- Alles over Eimert Middelkoop!
- Over wie?
- Het enige goede antwoord. Wist jij dat de T. Litvinova die Karel van het Reve in het Siberisch dagboek noemt als vertaalster van Cheever, inderdaad Tatjana Litvinova, dochter van Maxim Maximovitsj Litvinov, de Russische diplomaat is?
- Dat vermoedde ik al, maar leuk dat het nu een feit is. What else?
- Dat "I. Grekova" een schuilnaam was. Ze heette ook geen Irina, die I was er alleen om er "Igrek" van de maken. Y dus. Haar naam was Jelena Sergejevna Wentzel, ze was wiskundige en leefde van 1907 tot 2002.
- Dat vind ik dan wel weer echt een eh... trivium?
- Goed. Er moet een moment van herkenning zijn. De muzikale smaak van Nabokov.
- Die had helemaal geen muzikale smaak!
- Nee.
- Nee. Of beter: hij hield niet van muziek.
- Dat herken ik. Het was - denk ik - dat hij niet graag de controle verloor. Muziek werkt als een drug, luisteren naar muziek schakelt je verstandelijke vermogens uit.
- Er zijn mensen die graag met een muziekje erbij werken.
- Daar begrijp ik helemaal niets van. Die hebben verschillende kamertjes in hun hoofd.
- Een werkkamer en een muziekkamer.
- Zoiets.
- Trivium: "Zoiets". Dat zeggen meisjes van 9 tegenwoordig als ze geen zin hebben je vraag te beantwoorden.