zondag 14 september 2008

Wij zijn daar misschien extreem in

- Wat zijn uw plannen voor de volgende regeringsperiode?
- Allereerst herstellen wij de leerplicht.
- Dus alle kinderen moeten weer naar schóól???
- Ja.
- Maar dan moet u scholen hebben!
- Desnoods doen we het in de openvallende kazernes. Dat kan. De leegstaande kantoorgebouwen zijn ook uitstekend geschikt.
- Welke leegstaande kantoorgebouwen?
- Die van de vroegere wapenindustrie.
- Oké, wij van Den Haag Vandaag vinden alles prima, maar dit is toch wel luchtfietserij. Waar haalt u de leraren vandaan?
- Wij zijn al aan het zoeken. Maak u maar niet bezorgd, eind augustus zijn er voldoende leraren. Die komen uit Oeganda, China, India, Kameroen, Venezuela.
- Goed, dan heeft u de leraren en u heeft de leerlingen ook wel, hopen wij maar. Hoe krijgt u de leerlingen naar school?
- Daar hebben wij ons leger voor. Dat is uitgevochten in België, dus dat staat niets te doen nu.
- Hoe staat de strijd? Want wij hebben daar maar zeer weinig berichten over gehad.
- De strijd is gewonnen.
- Dat is dus goed nieuws! Maar ik blijf nog zitten met deze vraag.
- Wij hebben op elke vraag een antwoord.
- Dan stel ik hem: wat gaat u onze kinderen onderwijzen?
- Een grote variatie aan onderwerpen gaan wij onze kinderen wijsmaken.
- Wélke onderwerpen? Noemt u er eens een paar.
- Om te beginnen zou ik willen noemen de literaire principes van bijvoorbeeld Georges Perec.
- Dat wijkt wel zeer af van uw verkiezingsbeloftes, is het niet?
- Inderdaad. Ik dacht eerst: we nemen de muzikale smaak van Vladimir Nabokov, maar dat blijkt niet haalbaar als educatief onderwerp voor kinderen van 4 tot 8 jaar.

2 opmerkingen:

Hadriana zei

Een goed stukje Ben. Ik was even 'puzzled' toen je schreef over de muzikale smaak van Nabokov maar toen dacht ik me te herinneren dat jij een keer had verteld dat hij niet van muziek hield.

Ben Hoogeboom zei

Dat klopt. Nabokov was volledig amuzisch, in de betekenis die Oliver Sacks aan dat woord gaf. Nabokov moet het dan ook verschrikkelijk hebben gevonden dat zijn zoon Dmitri operazanger werd. Want dat betekende dat hij ook af en toe naar een operazaal moest en daar onbegrijpelijke klanken moest aanhoren.
Ik vraag me trouwens af of die amuzikaliteit iets te maken heeft met Nabokov’s weeerzin tegen geschreven dialogen.