Ik kijk nog steeds met graagte naar die oude advertenties: Surprise your friends! Learn to play the piano in three days! Je weet dat het onzin is (ik heb zelf vijf of zes jaar pianoles gehad), maar het ging erom in die advertentie dat je een piano kocht. Er stond ook een piano bij getekend, niet gefotografeerd.
Toen ik een jaar of 25 was, was ik van mijn beroep zetter in een drukkerij. Klanten van die drukkerij waren reclamebureaus en ik wist ongeveer wat die tekstschrijvers daar verdienden. Die jongens verdienden veel. En wat deden ze daar dan voor? Eigenlijk niets. Ze verzonnen een regeltje tekst voor in een advertentie.
Ik weet nog dat ik heb overwogen eens een reclamebureau binnen te stappen en mezelf als tekstschrijver voor te stellen. Ik beheerste dat vak wel, dacht ik. Ik las ook vakblaadjes zoals Adformatie, of hoe die blaadjes toen ook heetten.
Achteraf ben ik blij dat ik het nooit gedaan heb, want het is ruïneus voor je teksten. Je gaat met opzet ORIGINELE zinnetjes maken, de hele tijd door. Er is er maar één figuur geweest (Elsschot) die aan dat gevaar is ontsnapt.
Mjin bijdragen zijn beperkt gebleven tot tekstadviezen aan Jacob Hooy BV, een kruidenfabriekje te Limmen. Ik zei: dat moet je voortaan simpel doen. Je moet gewoon zeggen: Rozenolie, lekker! of Hibiscusthee, lekker! Ze hebben mijn adviezen in de wind geslagen.
11 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten