Het is schadelijk geweest voor het voortbestaan van de zwarte grutto, trouwens voor het hele voortbestaan van het complete vogelbestand. Ik doe daar ook niet geheimzinnig over: die twee hebben onze stichting bijna om zeep geholpen. Voor onze steunfunctie zijn ze fataal geweest.
Ik wil herinneren aan de twijfelgevallen in de Hartstichting.
Waar komt de ruzie op neer. Hierop. Even goed opletten, dames en heren, anders ontgaan u de details.
Op 13 januari 2006 word ik gebeld door de heer G. van der Beld (één van de twee). Twee dagen later word ik gebeld door de heer K. Darfour (de ander). Hun telefoongesprekken gaan over ongeveer hetzelfde: hoe kunnen we dit of dat regelen voor zus of zo vogels. Uilen. Aalscholvers. Meeuwen.
Wij dus zeer geïnteresseerd, dat kunt u zich wel indenken. Van der Beld was een groot ondernemer in afvalzaken, en Darfour deed iets bij de NOS. Producer is hij, of iets dergelijks.
Op 23 juni 2007 krijg ik een telefoontje van mijn secretaresse (mejuffrouw Geneessen) dat de beide heren voor het gebouw staan, en binnen willen. Ik kijk snel even na of er gevaar dreigt, en ik zeg: laat ze maar komen, Sonja.
Dat had ik misschien niet zo snel moeten beslissen, daar heeft u gelijk in.
Maar toen begon het! Ze wilden onze stichting compleet overnemen! Al onze kantoren! Ze wilden alles!!!
Dat is godzijdank niet helemaal gelukt, dames en heren, ze hebben twee zetels in ons bestuur verworven - maar het is nog steeds onze slogan: grutto hoop voor de toekomst!
12 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten