Vroeger

Sommige mensen zouden, als ze beroepsmatig een oude klasgenoot ontmoetten, roepen dat het een ongelooflijk toeval is. Maar zie het eens zo. We naderen met Vertaalbureau.nl onze duizendste klant. Die klanten zijn bedrijven en andere organisaties, en meestal hebben we daar meerdere contactpersonen. Intussen hebben we ook met een kleine 400 vertalers gewerkt. En dan is er nog een veelvoud dat contact opneemt om eventueel klant van ons of vertaler voor ons te worden. Ik denk dat ik met zeker tienduizend mensen wel eens aan de telefoon ben geweest of mailtjes heb uitgewisseld.

Griezelig genoeg? Maar dit is pas echt raar: ik ben tussen die tienduizend mensen nog nooit iemand van vroeger tegengekomen. Vroeger, toen ik nog naar school ging, studeerde, in militaire dienst zat.

Ja, zegt u misschien, hoeveel mensen zijn er wel niet in Nederland, en hoeveel mensen kende je vroeger helemaal.

Om met dat laatste te beginnen: tot mijn vijfentwintigste, toen mijn arbeidszame leven begon, toch ook wel een duizend denk ik, zij het vooral van naam. Ik zou het om van "tegenkomen" te spreken al voldoende vinden als we een cv kregen van een vertaler die in dezelfde tijd als ik op mijn middelbare school heeft gezeten, of een klant uit Enschede wiens naam ik me van het clubblad van de hockeyclub herinner.

En dan de bevolking van Nederland. Daar zitten toch ook erg veel kinderen en grijsaards bij, die ik niet van vroeger kan kennen en die ik ook niet zo gauw professioneel zou tegenkomen. Hoeveel houden we dan over? Vooruit, toch nog tien miljoen? En daarbinnen een groep van duizend en een groep van tienduizend, waartussen geen enkele overlapping is? Hier moet sprake zijn van een ongelooflijk toeval.