Eigenlijk geen idee

We must believe in luck. For how else can we explain the success of those we don’t like. Dat is gezegd, maar in het Frans, door Jean Cocteau.
Hij heeft gelijk. Hoe anders moet je het succes verklaren van, zeg, Benny Neyman, Willem Duis, Gordon, Jack van Gelder? Hoe anders het succes te verklaren van willekeurig welke musicalster? Van willekeurig welke abstracte schilder? Van het paardrijden van Ankie van Grunsven? Allemaal bloody luck.
Een ongelooflijk gelukkig mens moet ook Jack van der Voorn zijn, de tenniscommentator van Eurosport of, zoals wij thuis zeggen, de Lul van het Melkhuisje. Die heeft eigenlijk geen idee waar hij over praat, als hij bijvoorbeeld uitroept: ‘Jaja, de specialiteit van de Tsjech. Maar nee! Hij legt de bal te breed weg!’
Waar bestaat dat geluk uit? Dat geluk van een nietswaardig schepsel dat toch succes heeft? Ik geloof dat het het geluk van de zakenman is, zoals Boudewijn de Groot eens zong. Je ziet een gat in de markt, en je springt erin. U en ik zouden dan gewoon vallen, maar die kankerlijders vallen niet, maar blijven overeind.
Toch gun ik ze hun succes wel, hoor. Ik misgun ze niets. Ze mogen van mij alles verdienen met hun activiteiten. Ik gun zelfs die droplul van een Willem Alexander, die nog nooit iets gedaan of gepresteerd heeft, dat hij een mooi Argentijns meisje heeft getrouwd.
Mijn tegenstanders (zo ze er zijn) zullen wel zeggen: die klootzak, die zit nu met Hadriana zo intelligent te overleggen. Wat een bar geluk!